gdy Teatr Rapsodyczny rozpoczyna powojenną działalność  spektaklem: „Grunwald” on jest studentem III roku teologii, pracuje też przy doprowadzeniu do użytku budynku seminarium duchownego na Podzamczu;

przewodniczy obrzędom pogrzebowym pochodzącego z Wadowic ks. Tadeusza Kurowskiego, zmarłego dwa dni wcześniej wieloletniego sekretarza i kapelana kard. Sapiehy, duszpasterza akademickiego i proboszcza krakowskiej parafii św. Floriana;

w Kalwarii Zebrzydowskiej przemawia do kustoszów najważniejszych sanktuariów w Polsce;

przewodniczy procesji rezurekcyjnej w powstającej parafii Maksymiliana Kolbego w Mistrzejowicach-Nowej Hucie;

gości w Krakowie bpa Adriana Mungandu z Livingston w Zambii;

w Niedzielę Wielkanocną na zakończenie obchodów Jubileuszu 1950-lecia Roku Odkupienia uroczyście zamyka Drzwi Święte w bazylice św. Piotra;

w Welehradzie na Morawach modli się przy grobie św. Metodego, Apostoła Słowian; w Bratysławie celebruje mszę św. dla miliona wiernych ze Słowacji;

w Watykanie spotyka się z pielgrzymami z Wadowic i Carpineto Romano (miasta partnerskiego Wadowic). /mj

pisze odezwę do Archidiecezji Krakowskiej na rozpoczęcie 7. roku Wielkiej Nowenny przed Millennium Chrztu Polski;

podczas sesji naukowej z okazji 400 lat Seminarium Duchownego we Wrocławiu analizuje treść soborowego dekretu De institutione sacerdotali poświęconego kształceniu księży w seminariach duchownych;

w Radio Watykańskim mówi nt. swej propozycji dostosowania programu pracy Papieskiej Rady ds. Świeckich do sytuacji panującej w krajach, w których apostolstwo to natrafia na przeszkody – np. brak możliwości zrzeszania się;

uczestniczy w uroczystości św. Wojciecha w Gnieźnie i w „Sacrosongu” odbywającym się tym razem w kościele św. Andrzeja w Chorzowie;

na pl. św. Piotra beatyfikuje troje założycieli zgromadzeń zakonnych z Italii i Hiszpanii oraz – redemptorystę z Niemiec;

na Pl. św. Piotra beatyfikuje m.in. Izydora Bakanja (1885-1909), katechetę z plemienia Boanga w Zairze (obecnie Demokratyczna Republika Konga) i Joannę Berettę Mollę (1922-1962), która – mimo wskazań medycznych – nie zgodziła się na aborcję swego dziecka i kilka dni po porodzie sama odeszła z tego świata;

zatwierdza dekret o heroiczności cnót sł. Bożego Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, abpa metropolity warszawskiego i założyciela Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi;

pisze list z okazji wmurowania kamienia węgielnego pod budowę Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie;

w liście do rektorów europejskich uniwersytetów obradujących na kongresie w Lublinie pisze, że Europa (…) stanowi ważny projekt, którego realizacja zależy w dużym stopniu od ludzi Kościoła i Akademii. /mj