Płyniemy przez Świat, próbujemy go poznać, zrozumieć, określić. Nasze twarze jasno odbijają pierwsze 8 sukcesy i niepowodzenia, zachwyty i smutki. Wszystko się na nich maluje, oczy świecą nowym poznaniem. Te oczy są oknami Duszy. Przez nie Dusza patrzy na Świat. Medytacje nad „Księgą Rodzaju” na progu Kaplicy Sykstyńskiej to dojrzałość, uświadomienie sobie kim jest Pierwszy Widzący. Kim My jesteśmy na tym etapie życia. Na etapie, czyli w drodze, do czegoś, ku czemuś, z czymś lub bez niczego. Z Wiarą, Nadzieją i Miłością. A także z Mądrością, Zaufaniem, Empatią. Z Tradycją lub bez, z wewnętrznym przekonaniem o swojej racji lub w poszukiwaniu tejże racji, która pozwala zrozumieć, odczuć, zachwycić się lub nie. Analizujemy Obraz i podobieństwo.
Walczymy z kimś, lub go bezgranicznie kochamy. A czasem tylko kochamy nie będąc pewnym, czy to jest ta właściwa, istotna, jedyna miłość, która potrafi zmienić świat a więc i nas w nim. Jesteśmy pewni lub też pozbawieni jakiejkolwiek pewności. Pozbawieni nawet drogi powrotu do Źródła. Czasami się po prostu gubimy, a życie wokół nas trwa nieprzerwanie. Nasze twarze wyrażają niepokój, czasem pustkę, oczy już nie świecą, są zmęczone, oszukane, wypalone. Gdy stajemy się Rodzicami, Matką i Ojcem odnajdujemy w tym wyższy sens. To my jesteśmy teraz Źródłem, początkiem nowego cyklu, nowej szansy dla świata. Wzgórze w krainie Moria to kres. To głębokie przeświadczenie, że nie ma się gdzie cofnąć, a wszystko zmierza do finału ustalonego porządku. Czas na podsumowanie. Na rozliczenie się ze sobą, a więc i z Bogiem. Coś zostało nam dane, coś zostanie odebrane.
Ale czy to prawda?
Czy starczyło nam czasu aby zrozumieć, co wydarza się na naszych oczach, w których jest tyle niepokoju, niepewności, strachu? Dlaczego straciliśmy tę swoją młodzieńczą pewność, że wszystko się nam zawsze uda, i że tego najważniejszego nie zapomnimy? Jesteśmy bowiem NIEŚMIERTELNI.
Każdemu będzie dane według jego wiary, a wszystko dzieje się zawsze tak, jak się dziać powinno. Kocham Cię. Nie tylko w Teatrze Karola Wojtyły. Ale w nim na pewno. I odczucia tej wszechogarniającej Miłości życzymy wszystkim Uczestnikom, Widzom, Świadkom „Tryptyku rzymskiego” Jana Pawła II w Teatrze Karola Wojtyły.
Andrzej Maria Marczewski
