„Być chrześcijaninem w naszych czasach − oznacza być twórcą komunii w Kościele i w społeczeństwie”

Slavorum Apostoli – Apostołowie Słowian, to czwarta encyklika Ojca Świętego, ogłoszona w 1985 r., w tysiąc setną rocznicę dzieła ewangelizacji świętych Cyryla i Metodego. Urodzeni w Tesalonikach (dziś Saloniki), ważnym ośrodku kultury i myśli, odebrali świetne wykształcenie, dochodząc do znacznych godności i urzędów w Kościele bizantyńskim. Wielokrotnie uczestniczyli też w misjach dyplomatycznych do pogan. Obaj bracia odrzucili jednak możliwość budowania kariery, przedkładając nad nią życie w cieniu klasztornych murów. Na prośbę księcia morawskiego zgodzili się wyruszyć do Słowian, by głosić im Dobrą Nowinę.

Ojciec Święty w swej encyklice zwrócił szczególną uwagę na znaczenie misji Braci Sołuńskich i ich apostolską intuicję, przyczyniającą się do takiego sukces ich działań. Papież podkreślił ich szczególną troskę o szerzenie Ewangelii, świadomość potrzeby zjednoczenia pasterzy z owczarnią, oraz ich głębokie przekonanie „że każdy Kościół lokalny jest powołany do ubogacenia własnymi darami katolickiej [pełni]”. Poprzez ogromny szacunek dla lokalnych tradycji i mentalności ludów słowiańskich ukazywali powszechność Kościoła – jego wielokulturową symfonię, zjednoczoną w Liturgii niebiańskiej. Zwrócił również uwagę na wkład Świętych w cywilizacyjny rozwój tej części Europy.

W kontekście działalności Apostołów Słowian, papież zadał pytania kluczowe dla naszych czasów – jak postrzegamy naszą historię, wielowiekowy dorobek przodków oraz wkład tych wszystkich, którzy przyczyniali się do kształtowania naszej tożsamości? Zwrócił też uwagę na chrześcijańskie korzenie Europy i konieczność pielęgnowania pamięci o przeszłości, bez której nie można budować szczęśliwej współczesności.