Na wybór takiej daty święceń miały wpływ szczególne okoliczności – „Kard. Adam Sapieha zdecydował o dalszych studiach Karola Wojtyły w Rzymie, dlatego wyświęcił go na kapłana w prywatnej kaplicy arcybiskupów krakowskich w pałacu przy ul. Franciszkańskiej. Przyszły papież święcenia przyjmował w pojedynkę – jego rocznikowi koledzy mieli otrzymać ten sakrament w Niedzielę Palmową kolejnego roku. Cały październik był dla Karola Wojtyły miesiącem święceń subdiakonatu i diakonatu oraz trzech serii rekolekcji, jakie je poprzedzały.” (1)
O tym dniu Jan Paweł II wspominał w swojej książce „Dar i Tajemnica”:
„(…) w Dniu Wszystkich Świętych stawiłem się rankiem w rezydencji Arcybiskupów Krakowskich przy ul. Franciszkańskiej 3, aby otrzymać święcenia kapłańskie. W tej ceremonii uczestniczyła niewielka grupa moich krewnych i przyjaciół. (…) Tak więc w tej kaplicy, w czasie śpiewu ‚Veni, Creator Spiritus’ oraz Litanii do Wszystkich Świętych, leżąc krzyżem oczekiwałem na moment włożenia rąk. Jest to chwila szczególnie przejmująca”. (2)
Ze wspomnianej publikacji pochodzą też wspomnienia Ojca Świętego o roli, jaką w Jego powołaniu odegrał dom rodzinny:
„Moje przygotowanie seminaryjne do kapłaństwa zostało poniekąd zaantycypowane, uprzedzone. W jakimś sensie przyczynili się do tego moi Rodzice w domu rodzinnym, a zwłaszcza mój Ojciec, który wcześniej owdowiał. Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią św. w wieku 9 lat i dlatego mniej ją pamiętam i mniej jestem świadom jej wkładu w moje wychowanie religijne, a był on z pewnością bardzo duży. Po jej śmierci, a następnie po śmierci mojego starszego Brata, zostaliśmy we dwójkę z Ojcem. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym.” (3)
W Dzień Zaduszny 1946 roku ks. Karol Wojtyła odprawił Msze św. prymicyjne w krypcie św. Leonarda w Katedrze na Wawelu. Tego dnia kapłani mogą odprawić trzy Msze św. Przyszły papież w czasie pierwszej z nich modlił się w intencji swoich najbliższych zmarłych. Kolejne odprawił za wszystkich zmarłych oraz w intencjach Ojca Świętego.
W tych ważnych wydarzeniach ks. Karolowi Wojtyle towarzyszyli krewni i przyjaciele. Na Wawelu obecna była Jego chrzestna matka – Maria Wiadrowska, a do Mszy św. służył mu młodszy kolega z seminarium – Mieczysław Maliński.
Bibliografia:
1. 74. rocznica święceń kapłańskich Karola Wojtyły, w: diecezja.pl
2. Jan Paweł II, „Dar i Tajemnica. W pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich”, Kraków 1996, s. 42.
3. Tamże, s. 21-22.
