„Dominus adest et vocat Te” („Pan jest tutaj i woła cię”) – powiedział do kardynała Wojtyły belgijski kard. Maximilien de Furstenberg w trzecim dniu konklawe, gdy szala elektorskich głosów zaczęła się przechylać na jego stronę. 16 października 1978 roku o godz. 17.20 w czwartym głosowaniu tego dnia kardynał Karol Wojtyła został wybrany 264. papieżem. Był pierwszym od 455 lat nie – Włochem na Tronie Piotrowym, w dodatku pochodził z Europy Środkowo – Wschodniej, oddzielonej od wolnego świta „żelazną kurtyną”. O godz. 18.18 nad Kaplicą Sykstyńską ukazał się biały dym, a o 18.44 tłumy zgromadzone na Placu św. Piotra powitały nowego Papieża.
99 elektorów za 111 głosujących wskazało na Wojtyłę, doceniając, że potrafił prowadzić Kościół krakowski w posoborowym chaosie i pod presją komunistycznej ideologii. Wskazali kardynała z duszpasterskim doświadczeniem, z „dalekiego kraju”, jak powiedział sam o sobie Jan Paweł II w pierwszych słowach na Placu św. Piotra. O godz. 18.18 nad Kaplicą Sykstyńską ukazał się biały dym, a o 18.44 tłumy zgromadzone na Placu św. Piotra powitały nowego Papieża.
W następnych dniach Jan Paweł II nakreślił priorytety pontyfikatu: dokończenie wprowadzania w życie nauczania Soboru Watykańskiego II, wspieranie jedności chrześcijan oraz działań na rzecz pokoju i sprawiedliwości między narodami. Słowa z mszy inauguracyjnej 22 października „Nie lękajcie się. (…) otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi” – stały się kluczem całego 27 – letniego pontyfikatu.
